Početna stranica > Novosti
U Građanskom veću Ruske Federacije je održana konferencija na temu: „Osam godina ilegalnog puča u Ukrajini - rezultati i posledice“.
Komentara (0) Ostavite Vaš komentar Objavite novost
Ostale novosti iz rubrike »
„Lažne vijesti i psihoze Zapada“: Sa konferencije „Osam godina ilegalnog puča u Ukrajini - rezultati i posledice“
23.02.2022. god.
U Građanskom veću Ruske Federacije je održana konferencija na temu: „Osam godina ilegalnog puča u Ukrajini - rezultati i posledice“.
Na konferenciji su uzeli učešće analitičari, istoričari, novinari i politikolozi iz mnogih zemalja sveta. Učesnici su sumirali događaje oko Ukrajine, kao i o odnosu Zapada prema ovom pitanju.
Okrugli sto je otvorio i moderirao Maksim Grigorijev, član Javne komore Ruske Federacije, direktor Fondacije za istraživanje problema demokratije.
Prisutnima se obratio i analitičar iz Crne Gore Igor Damjanović:
Okrugli sto je otvorio i moderirao Maksim Grigorijev, član Javne komore Ruske Federacije, direktor Fondacije za istraživanje problema demokratije.
Prisutnima se obratio i analitičar iz Crne Gore Igor Damjanović:
"Borba protiv lažnih vijesti i hibridnih prijetnji Rusije parole su koje poslednjih godina često čujemo u NATO paktu i njegovim vodećim državama. Na finansiranje NVO i medijskih platformi, zaduženih da se bore protiv hibridnih prijetnji i „malignog uticaja Rusije“ samo u Crnoj Gori potrošeno je do sada preko 10 miliona dolara.
Dok troše enormna sredstva i svakim danom ponavljaju besmislice o ruskim hibridnim prijetnjama zapadnoj civilizaciji, iz NATO, Velike Britanije, Kanade i naravno SAD već nedeljama se širi psihoza o navodnom ruskom napadu na Ukrajinu. Do dana današnjeg zabilježeno je 10-ak datuma kada kreće ruski napad na Ukrajinu. Ako nešto danas, u februaru 2020. godine predstavlja širenje lažnih vijesti i kako u NATO paktu vole da kažu – hibridnih prijetnji, onda je to psihoza čiji su glavni protagonisti britanski premijer Boris Džonson, kanadski Džastin Trudo, zvaničnici SAD i lideri nekih malih zemalja Evrope.
Ako se vratimo dve i tri decenije unazad, u vrijeme građanskih ratova u bivšoj Jugoslaviji teško bi bilo utvrditi da li su lažne vijesti više širili novinari globalnih medijskih mreža, poput zloglasne Kristijan Amanpur iz Si-En-En-a, ili zapadni zvaničnici. Krenimo od rata u BiH. Prije tačno tri decenije, u februaru 1992, u Lisabonu su uz posredovanje portutgalskog diplomate Žozea Kutiljera, predstavnici tri nadora BiH potpisali sporazum koji je podrzumijevao da BiH, po modelu Švajcarske, bude konstituisana kao federacija sastavljena od kantona. Po povratku u zemlju, lider bosanskih Muslimana (musliman je u bivšoj Jugoslaviji predstavljao nacionalnost, pojam Bošnjak uveden je tek pred kraj rata) susreo se sa američkim ambasadorom Vorenom Cimermanom te povukao potpis sa Kutiljerovog plana.
.jpg)
Rat u BiH, u kome je poginulo preko 100.000 ljudi i koga ne bi bilo bez direktnog miješanja američkog ambasadora Cimermana, počeo je dva mjeseca nakon što je Alija Izetbegović povukao potpis sa Kutiljerovog plana i trajao je sve do jeseni 1995. godine. Tu počinje besomučna kampanja ne samo protiv Srba u BiH, već i protiv Srbije i Crne Gore, posebno protiv predsjednika Slobodana Miloševića. U zapadnim medijima Miloševića su nazivali „Balkanskim kasapinom“, a u to vrijeme u Srbiji i za sve vrijeme jugoslovenskih ratova niti jednom građaninu iz redova nacionalnih manjina nisu bila ugrožena ljudska i imovinska prava. Samo u Beogradu je tada živjelo preko 100.000 Hrvata, Muslimana i Albanaca.
Incident u sarajevskoj Ulici Vase Mishina, misteriozna eksplozija u redu za hleb u kojoj je poginulo više ljudi, dovelo je do nametanja sankcija SB UN-a, u istoriji nezabilježenih protiv Srbije i Crne Gore. Zabranjena je bila sva spoljna trgovina, uključujući i uvoz nafte, privredna saradnja, pa čak i učešće sportskih klubova i reprezentacija na međunarodnim takmičenjima. Nažalost za sankcije je glasao i Julij Voroncov, prvi ambasador Rusije u UN. U zvaničnu verziju i srpsku odgovornost za incident u Ulici Vase Mishina prvi je izrazio sumnju kanadski general Luis Makenzi, komandant snaga UN u Sarajevu. Odbijanje da bude na fonu antisrpske propagande koja se potpuno razlikovala od onog što se dešavalo na terenu, koštala je generala Makenzija komandne dužnosti.
Jednako sumnjiv incident, kao onaj u Ulici Vase Mishina, desio se u avgustu na sarajevskim Markalama i on je predstavljao povod za NATO vojnu intervenciju protiv Vojske Republike Srpske. Šta se tačno tog 28. avgusta 1995. dogodilo na Markalama do danas nije poznato.
Dok troše enormna sredstva i svakim danom ponavljaju besmislice o ruskim hibridnim prijetnjama zapadnoj civilizaciji, iz NATO, Velike Britanije, Kanade i naravno SAD već nedeljama se širi psihoza o navodnom ruskom napadu na Ukrajinu. Do dana današnjeg zabilježeno je 10-ak datuma kada kreće ruski napad na Ukrajinu. Ako nešto danas, u februaru 2020. godine predstavlja širenje lažnih vijesti i kako u NATO paktu vole da kažu – hibridnih prijetnji, onda je to psihoza čiji su glavni protagonisti britanski premijer Boris Džonson, kanadski Džastin Trudo, zvaničnici SAD i lideri nekih malih zemalja Evrope.
Ako se vratimo dve i tri decenije unazad, u vrijeme građanskih ratova u bivšoj Jugoslaviji teško bi bilo utvrditi da li su lažne vijesti više širili novinari globalnih medijskih mreža, poput zloglasne Kristijan Amanpur iz Si-En-En-a, ili zapadni zvaničnici. Krenimo od rata u BiH. Prije tačno tri decenije, u februaru 1992, u Lisabonu su uz posredovanje portutgalskog diplomate Žozea Kutiljera, predstavnici tri nadora BiH potpisali sporazum koji je podrzumijevao da BiH, po modelu Švajcarske, bude konstituisana kao federacija sastavljena od kantona. Po povratku u zemlju, lider bosanskih Muslimana (musliman je u bivšoj Jugoslaviji predstavljao nacionalnost, pojam Bošnjak uveden je tek pred kraj rata) susreo se sa američkim ambasadorom Vorenom Cimermanom te povukao potpis sa Kutiljerovog plana.
Rat u BiH, u kome je poginulo preko 100.000 ljudi i koga ne bi bilo bez direktnog miješanja američkog ambasadora Cimermana, počeo je dva mjeseca nakon što je Alija Izetbegović povukao potpis sa Kutiljerovog plana i trajao je sve do jeseni 1995. godine. Tu počinje besomučna kampanja ne samo protiv Srba u BiH, već i protiv Srbije i Crne Gore, posebno protiv predsjednika Slobodana Miloševića. U zapadnim medijima Miloševića su nazivali „Balkanskim kasapinom“, a u to vrijeme u Srbiji i za sve vrijeme jugoslovenskih ratova niti jednom građaninu iz redova nacionalnih manjina nisu bila ugrožena ljudska i imovinska prava. Samo u Beogradu je tada živjelo preko 100.000 Hrvata, Muslimana i Albanaca.
Incident u sarajevskoj Ulici Vase Mishina, misteriozna eksplozija u redu za hleb u kojoj je poginulo više ljudi, dovelo je do nametanja sankcija SB UN-a, u istoriji nezabilježenih protiv Srbije i Crne Gore. Zabranjena je bila sva spoljna trgovina, uključujući i uvoz nafte, privredna saradnja, pa čak i učešće sportskih klubova i reprezentacija na međunarodnim takmičenjima. Nažalost za sankcije je glasao i Julij Voroncov, prvi ambasador Rusije u UN. U zvaničnu verziju i srpsku odgovornost za incident u Ulici Vase Mishina prvi je izrazio sumnju kanadski general Luis Makenzi, komandant snaga UN u Sarajevu. Odbijanje da bude na fonu antisrpske propagande koja se potpuno razlikovala od onog što se dešavalo na terenu, koštala je generala Makenzija komandne dužnosti.
Jednako sumnjiv incident, kao onaj u Ulici Vase Mishina, desio se u avgustu na sarajevskim Markalama i on je predstavljao povod za NATO vojnu intervenciju protiv Vojske Republike Srpske. Šta se tačno tog 28. avgusta 1995. dogodilo na Markalama do danas nije poznato.
Nedugo nakon završetka rata u BiH, dolazi do rasplamsavanja krize na KiM. Ključni povod za agresiju NATO pakta na Srbiju i Crnu Goru bilo je navodni masakr civila u selu Račak. Godinama kasnije, Helena Ranta, šef finskog tima patologa ispričala je da je šef misije OEBS, američki general Vilijem Voker, njoj čak i fizički prijetio da mora prećutati da ubijeni u Račku nisu bili civili, već albanski teroristi. Na rukama većine ubijenih nalazile su se barutne čestice, što znači da su pred smrt koristili vatreno oružje, a i rane na tijelima često nisu odgovarale rupama na odjeći, što upućuje da su sa tijela ubijenih vjerovatno skidane uniforme terorstičke UČK i zamijenjene civilnom odjećom. Takođe, finski patolozi su odmah konstatovali, ali pod pritiskom generala Vokera prećutali, da nijedan stradali u Račku nije ubijen na mjestu gdje je oktriveno njegovo tijelo.
Ko je tokom 78 dana agresije NATO na SRJ produkovao više lažnih vijesti zaista je teško utvrditi. Da li je to bio portparol NATO-a Džejmi Šej, britanski ministar odbrane lord Džordž Robertson, ili pak njegov njemački kolega Rudolf Šarping, koji je u momentu kada je u zapadnoj javnosti podrška bombardovanju počela pada izmislio plan Potkovicu, navodnu dokumentovanu i od državnog vrha odobrenu namjeru Vojske Jugoslavije, da protjera stotine hiljada Albanaca i etnički očisti teritroiju KiM. Nekoliko godina poslije agresije otkriveno je da „plan Potkovica“ koji je prezentovao Šarping predstavlja čist falsifikat, u čijoj je pripremi značajnog učešća imala bugarska obavještajna služba.
Ko je tokom 78 dana agresije NATO na SRJ produkovao više lažnih vijesti zaista je teško utvrditi. Da li je to bio portparol NATO-a Džejmi Šej, britanski ministar odbrane lord Džordž Robertson, ili pak njegov njemački kolega Rudolf Šarping, koji je u momentu kada je u zapadnoj javnosti podrška bombardovanju počela pada izmislio plan Potkovicu, navodnu dokumentovanu i od državnog vrha odobrenu namjeru Vojske Jugoslavije, da protjera stotine hiljada Albanaca i etnički očisti teritroiju KiM. Nekoliko godina poslije agresije otkriveno je da „plan Potkovica“ koji je prezentovao Šarping predstavlja čist falsifikat, u čijoj je pripremi značajnog učešća imala bugarska obavještajna služba.
Na početku agresije, portparol NATO-a Džejmi Šej tvrdio je da oni imaju podatke da su srpske snage na Kosovu masakrirale preko 100.000 Albanaca. Na dan kad se agresija završila, 78 dana nakon Šejeve izjave, iz istog NATO pres centra saopšteno je da oni procjenjuju da je na Kosovu stradalo najmanje 10.000 albanskih civila. Kasnije se pokazalo da je taj broj, uključujući i žrtve NATO bombardovanja, među albanskom populacijom na Kosovu značajno manji.
Veliku NATO smetnju produkciji lažnih vijesti i hibridnom ratu, koji je zapadna vojna alijansa vodila paralelno sa bombarodvanjem bilo je izvještavanje RTS-a. Dana 23. aprila 1999. NATO je bombardovao zgradu RTS-a i tom prilikom ubio 16 radnika srpske državne televizije.
Za prethodnih osam godina u Ukrajini se dešavalo slično kao u Beogradu tog 23. aprila 1999. Gušena je aktivno slobodna riječ, nedavno je zabranjeno više medija, prošle godine oduzeta je frekfencija Televiziji Ukraina 112, 2017. zapaljen je telekanal Inter za koga se može reći sve da je samo ne prouruski itd...
NATO i SAD svoje buduće vojne agresije u Iraku i Libiji pokušali su da pravdaju na sličan načina kako su pravdali svoje aktivnosti u bivšoj Jugoslaviji, brutalnim lažima. Sjetimo se sramotnog istupa tadašnjeg američkog državnog sekretara, generala Kolina Pauela u SB UN-u. U Siriji 2013. godine bilo je urađeno slično, izmišljeno je bilo nekoliko incidenata u kojima je Sirijska arapska armija lojalna predsjedniku Asadu navodno upotrijebila hemijsko oružje. Međutim, NATO je na sreću od vojne agresije u Siriji odustao u poslednjem momentu.
Sadašnje lažne vijesti i psihoza koje državnici prekookeanskih zemalja i globalne medijske mreže šire o navodno odavno spremnoj ruskoj invaziji Ukrajine dio su onoga što u NATO strukturama popularno nazivaju hibridnim ratom. Zabrinjava što ove aktivnosti zaista djeluju kao priprema apokalipse, u kojoj bi veliku pretpjela u prvom redu Rusija, zatim Evropa, dok Ukrajina bi se Ukrajina suočila sa uništenjem. Dakle, ostaje nam da se nadamo da hibridni rat koji su prekookeanske sile NATO pakta već pokrenule protiv Rusije, neće prerasti u oružani sukob u kome će stradati hiljade ljudi.
Rat između Rusije i Ukrajine ne želi ukrajinski nacionalizam i šovinizam, ni ruski imperijalizam (ako to uopšte postoji). Rat Rusije i Ukrajine je isključivi interes istih onih sila koje su zapalile građanski rat u BiH i njim tri i po godine teledirigovale. Ključ očuvanja mira u Evropi u ovom momentu leži u sposobnosti vlade u Kijevu da se odupre pritiscima Vašingtona i Londona da napadne Donbas i tako isprovocira odgovor Rusije.
Veliku NATO smetnju produkciji lažnih vijesti i hibridnom ratu, koji je zapadna vojna alijansa vodila paralelno sa bombarodvanjem bilo je izvještavanje RTS-a. Dana 23. aprila 1999. NATO je bombardovao zgradu RTS-a i tom prilikom ubio 16 radnika srpske državne televizije.
Za prethodnih osam godina u Ukrajini se dešavalo slično kao u Beogradu tog 23. aprila 1999. Gušena je aktivno slobodna riječ, nedavno je zabranjeno više medija, prošle godine oduzeta je frekfencija Televiziji Ukraina 112, 2017. zapaljen je telekanal Inter za koga se može reći sve da je samo ne prouruski itd...
NATO i SAD svoje buduće vojne agresije u Iraku i Libiji pokušali su da pravdaju na sličan načina kako su pravdali svoje aktivnosti u bivšoj Jugoslaviji, brutalnim lažima. Sjetimo se sramotnog istupa tadašnjeg američkog državnog sekretara, generala Kolina Pauela u SB UN-u. U Siriji 2013. godine bilo je urađeno slično, izmišljeno je bilo nekoliko incidenata u kojima je Sirijska arapska armija lojalna predsjedniku Asadu navodno upotrijebila hemijsko oružje. Međutim, NATO je na sreću od vojne agresije u Siriji odustao u poslednjem momentu.
Sadašnje lažne vijesti i psihoza koje državnici prekookeanskih zemalja i globalne medijske mreže šire o navodno odavno spremnoj ruskoj invaziji Ukrajine dio su onoga što u NATO strukturama popularno nazivaju hibridnim ratom. Zabrinjava što ove aktivnosti zaista djeluju kao priprema apokalipse, u kojoj bi veliku pretpjela u prvom redu Rusija, zatim Evropa, dok Ukrajina bi se Ukrajina suočila sa uništenjem. Dakle, ostaje nam da se nadamo da hibridni rat koji su prekookeanske sile NATO pakta već pokrenule protiv Rusije, neće prerasti u oružani sukob u kome će stradati hiljade ljudi.
Rat između Rusije i Ukrajine ne želi ukrajinski nacionalizam i šovinizam, ni ruski imperijalizam (ako to uopšte postoji). Rat Rusije i Ukrajine je isključivi interes istih onih sila koje su zapalile građanski rat u BiH i njim tri i po godine teledirigovale. Ključ očuvanja mira u Evropi u ovom momentu leži u sposobnosti vlade u Kijevu da se odupre pritiscima Vašingtona i Londona da napadne Donbas i tako isprovocira odgovor Rusije.
- Izvor
- Tanjug
- / vostok.rs
Komentara (0) Ostavite Vaš komentar Objavite novost
EU i SAD Srbiju smatraju lakom metom
4. aprila se navršava 75 godina od osnivanja Severnoatlantskog saveza – NATO. Sekretar Saveta bezbednosti Rusije Nikolaj Patrušev govorio je za aif.ru o ulozi ovog saveza u svetskoj politici...
Ako pogledamo prve članove Povelje UN i Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima, videćemo da su zapadne vlade od njih potpuno odstupile.
Čak i pre objavljivanja bilo kakvih rezultata istrage, zapadni mediji su počeli da izveštavaju da je teroristička organizacija Islamska Država (ISIL) odgovorna za masovno ubistvo. Zvanični predstavnici Bele kuće...
Vašington vodi proksi rat u pokušaju da nanese „strateški poraz“ Moskvi i potreban je oštriji odgovor na to
Bratstvo: U susret crnom datumu – 24. martu, kada će se civilizovani svet osvrnuti na zločin kolektivnog Zapada nad srbskim življem na Balkanu – BRATSTVO korača gledajući i u...
Ostale novosti iz rubrike »
- Prodacu stan kad odem u penziju i preko Solis-a potraziti plac na Fruskoj Gori da napravim sebi nest
- Ako je auto previše star popravke će koštati puno. Bolje ga je prodati i uzeti novi polovni. Loše je
- Gdje idemo sada? Biblija kaže: "U propisano vrijeme [kralj sjevera = Rusija] će se vratiti" (Danij
- Bravo! Vranje je divan grad, Vranje ima dusu... Bravo, Sladjo!
- Pozdrav za umetnicu. Slike su divne i krase moj dom u Beogradu.
SLIKA SEDMICE
VIDEO
VIDEO
VIDEO
